Anderhalf jaar geleden ging mijn oudste voor het eerst naar de kleuterschool. De laat jarig om naar een volwaardige kleuterklas te gaan, mocht hij met een handvol anderen wennen in een apart instroomgroepje. En dat ging zo:

Nieuwsgierig en vrolijk kijkt mijn zoontje het klasje rond. Hij heeft al een kleurplaat en potloden gekregen terwijl ik een luizencape (kosten: slechts tien euro) ging kopen. Voor de zekerheid, want in het raam van het klaslokaal vlakbij hangt een oranje vel papier met de melding dat er hoofdluis is geconstateerd. Ja, je betreedt ineens een heel nieuwe wereld.

Maar mijn ventje lijkt het allemaal reuze interessant te vinden. Er zijn drie andere kindjes, waaronder een Chinees meisje met een pleister op haar oog. Zoontje pakt de potloden en zet die tussen hen neer. ‘Die kunnen we met jou delen’, zegt hij blij. En vervolgens wijst hij naar de pleister onder haar roze bril. ‘Waarom heb je dat nou gedaan?’ vraag hij doodleuk. Lees verder →

Het kon bijna niet anders: de wenochtend op school, die allereerste dag, nu anderhalf jaar geleden, heeft zoontje met vlag en wimpel doorstaan. En ik was ongelooflijk trots.

De eerste ochtend op school is geweldig goed gegaan, al zeg ik het zelf. De juf vond zoontje een gezellige kwebbel. Alles was ook nog zo nieuw voor hem – inclusief alle regeltjes die in de klas gelden – maar toen hem dat eenmaal werd uitgelegd, ging het eigenlijk meteen goed. Het belangrijkste was wel dat hij het helemaal naar zijn zin had gehad, en graag morgen weer wilde gaan.En wat had hij dan allemaal beleefd? Nou… hij mocht vandaag verven, en hij wilde ook graag met de zandbak, maar die was al bezet. De juf noteert het vast, want morgen is de andere juf er, en dan mag hij met de zandbak.

Op weg naar huis verwachtte ik allerlei verhalen, maar dat valt nogal mee, zo niet tegen. Zoontje is heel erg moe en heeft allerlei indrukken te verwerken. Hij maakt liever zijn zusje in de wagen aan het lachen en geeft nauwelijks antwoord op alle vragen die ik stel. Nou ja, straks misschien. Lees verder →

Dit blogje schreef ik anderhalf jaar geleden, toen zoontje voor de allereerste keer naar school zou gaan. En nu stapt hij al zelfverzekerd groep twee binnen.

Morgen is het zover. Dan gaat zoontje zijn eerste wenochtendje naar school. En weet je wat het is? Ik heb een beetje de irreële gedachte dat ik mijn zoontje ‘inlever’ en dan na afloop een stempel of rapportcijfer krijg. Een soort van oordeel over hoe ik het de afgelopen vier jaar heb gedaan. Idioot, hè?

Die eerste ochtend bepaalt hoe de juf hem ziet en behandelt. Straks gaat ze me vertellen wat hij allemaal allang had moeten kunnen maar niet doet/kan/wil, of wat hij wel gedaan heeft dat juist niet mag. Wat als ze me alleen maar aankijkt met een opgetrokken wenkbrauw?

Ik weet niet hoe hij reageert op zo’n nieuwe omgeving, op een doodgewone ochtend waarop hij ineens naar een kleuterschool moet, waar hij niet alleen vriendjes zal krijgen, maar ook ineens moet doen wat een wildvreemde juf zegt. Waar mama de hele ochtend niet in de buurt is en hij zichzelf moet zien te redden met allerlei regeltjes en een situatie waarmee hij nog niet bekend is. Lees verder →

Het is aftellen tot ‘we’ naar school gaan, nu naar Groep 2. En het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik al weken voor die eerste wendag ooit nerveuzer was dan mijn zoontje.

Als ik dit tik, is het maandagavond in de week dat zoontje voor het eerst naar de kleuterschool mag, met een ochtendje ‘wennen’. Woensdagochtend, om precies te zijn, een week voor zijn verjaardag. Ik geloof dat ik het griezeliger vind dan hij… Lees verder →